W podatkach w sposób szczególny traktuje się stratę. Występuje ona wówczas, gdy przychód z danego źródła jest niższy niż koszty poniesione w celu jego uzyskania.
W rozliczeniu podatkowym roku 2024 możliwe jest odliczanie straty z lat 2019 - 2023. O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:
Nie ma obecnie podstawy, aby stratę rozliczać wstecznie (jako korektę dochodu z roku poprzedniego).
Policz dokładnie podatek z rozliczeniem straty podatkowej w Programie e-pity 2024
Nie musisz liczyć odliczenia straty podatkowej w PIT za 2024 ręcznie. Sprawdź wysokość Twojej podatku kompleksowo, także z uwzględnieniem rozliczenia straty podatkowej za lata ubiegłe w PIT.
Stratę podatkową rozlicz w Programie e-pity 2024 i wyślij Twój PIT 2024 online
Strata poniesiona w 2019 r. , 2021 r. 2022 r., 2023 r., 2024 r. | Strata poniesiona w 2020 |
---|---|
O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:
|
Rozliczana jest według dwóch reguł:
|
Ze strat z kilku lat można korzystać w jednym roku, stratę poniesioną od 2019, 2021, 2022, 2023 – według zasad z tych lat, a stratę z 2020 r. - według właściwych dla 2020 r. uprawniających również do wstecznej korekty podatkowej w związku z COVID. U podatników, którzy łącznie w jednym roku będą korzystali ze strat z wielu lat – powoduje to konieczność skrupulatnej kontroli własnych rozliczeń.
Przykład
Podatnik rozliczający się na PIT-36L w 2019 r. poniósł stratę 2 mln zł. W 2022 r. jego strata wyniosła 10 mln zł. W 2023 uzyskał dochód 7 mln zł. Podatnik ma tylko 5 lat na rozliczenie straty więc wykorzystuje maksymalnie stratę z 2019 r. – odlicza 1 mln zł (50% wykazanej straty) oraz jednorazowo odlicza 5 mln zł (maksymalną kwotę z 2022 r.). W 2024 podatnik uzyskał dochód 600 tys. zł Korzysta z pozostałej straty z 2019 r. i odlicza 600 zł. Niemniej pozostała część straty, której nie odliczy - przepada - nie może jej wykorzystać w kolejnych latach.
Stratę wykazać można wyłącznie w tych źródłach, z których strata pochodzi. Jeśli zatem podatnik poniósł stratę w działalności gospodarczej, to nie może jej rozliczać z przychodami z najmu. Istnieje szereg źródeł przychodów, w ramach których w ogóle straty nie można rozliczać (np. kryptowaluty, sprzedaż prywatnych rzeczy ruchomych i nieruchomości, niezrealizowanych zysków wyprowadzanych za granicę, źródła, które są wolne od podatku, przychody opodatkowane w taki sposób, że podatek płaci się od przychodu).
Pamiętaj
Strata może powstać również w umowie zlecenie, dzieło czy z umowy o pracę. Nie da się jednak łączyć np. straty z umowy zlecenia z dochodem z pracy.
Stratę ustala się w ramach źródła przychodów, z którego podatnik czerpać zamierzał korzyści. Nie pojawia się ona np. w ramach realizowanego projektu czy umowy, lecz w ramach podsumowania ogółu przychodów i całości kosztów poniesionych w ramach jednego źródła przychodów. W prowadzonej działalności nie rozlicza się zatem przychodu i kosztu, który jest związany wyłącznie z tym przychodem, ale traktuje się koszty jako ogół wydatków związanych z danym źródłem (np. z działalnością gospodarczą, z najmem, z umową zlecenie).
Przykład
Podatnik w ramach działalności gospodarczej w miesiącu maju kupił i sprzedał 100 szlifierek z dochodem łącznym (po odliczeniu kosztów 4.000 zł. Jednocześnie w okresie wydał 1000 zł na rozpoczęcie kolejnego projektu sprzedażowego – zakup budki z lodami. Koszt zakupu budki (6000 zł) odliczy od uzyskanego dochodu (mimo że projekty nie są ze sobą powiązane), w efekcie ostatecznie jego działalność wygenerowała stratę 2.000 zł.
Straty (podobnie jak i kosztów podatkowych) nie rozlicza się również w ramach prowadzonych punktów sprzedażowych. Podatnik, który realizuje czynności w wielu miejscach rozlicza przychody i koszty łącznie dla wszystkich punktów – jeśli suma kosztów przekracza sumę przychodów – wynik stanowi stratę podatkową.
Stratę ustala się w ramach okresu rozliczeniowego. Inaczej można postąpić ze stratą wykazaną w ramach okresów, co do których ustala się wyłącznie zaliczki na podatek (np. miesiące, kwartały), a inaczej w przypadku straty wykazanej na koniec roku:
Jeśli wynosi ona do 5 mln zł – można ją rozliczyć jednorazowo – w ciągu jednego roku.
Jeśli wynosi ona ponad 5 mln zł to okres rozliczenia wynosi 3 lata – w pierwszym roku rozlicza się 5 mln zł, w drugim 50% z nadwyżki i w kolejnym 50% z nadwyżki.
Jeśli stratę wykazano w roku 2019 – rozliczenia dokonuje się maksymalnie po 50% rocznie niezależnie od kwoty. W efekcie rozliczenia całej straty można dokonać najszybciej w ciągu 2 lat podatkowych.
Rozliczenia straty można rozpocząć w każdym z 5 lat następujących po roku, w którym ją wykazano. Im później się to zacznie tym większa szansa, że cała strata nie zostanie wykorzystana.
Nie ma ograniczeń co do tego, czy stratę odliczamy w całości, czy w częściach. Innymi słowy to od decyzji podatnika zależy jaką część ustalonej straty odliczy on w danym roku podatkowym.
Podatnik musi oczywiście pamiętać o limicie 50% straty przy jej wysokości ponad 5 mln zł. Tu odliczenie roczne warunkowane jest wysokością połowy wykazanej straty rocznie. Podatnik może jednak odliczyć mniej i zachować wyższą kwotę na kolejne lata. W latach kolejnych podatnik mimo niższego odliczenia początkowego ponownie musi zachować limit 50% - liczonego od kwoty początkowo wykazanej straty.
Przykład
Podatnik wykazał w 2022 r. stratę 6 mln zł. W 2023 rozlicza – ze względu na własną decyzję – 1 mln zł. W 2024 r. ma duży dochód – może odliczyć wyłącznie 3 mln zł. W 2025 r. ponownie ma duży dochód – limit 50% liczy od 6 mln zł więc odlicza pozostałe 2 mln zł.
W przypadku, gdy strata nie przekracza 5 mln zł należy dokonać jednorazowego odpisu na początku, po czym pozostałą wartość odliczać zgodnie z limitem maksymalnym 50% rocznie; limit liczy się od kwoty nieodliczonej, a nie od kwoty pierwotnie wykazanej straty
Przykład
Podatnik wykazał 6 mln zł straty. W kolejnym roku uzyskał wysoki dochód 1 mln zł. Odlicza jednorazowo 1 mln w tym roku. W kolejnym jego dochód to 2 mln. Strata pozostała do odliczenia to 5 mln zł, natomiast w tym roku odliczyć może maksymalnie 3 mln zł z tej straty (tzn. 50% z 6 mln zł pierwotnie wykazanej straty). Pozostałe 2 mln zł pozostają do odliczenia w latach kolejnych.
Wykazaną w rozliczeniu rocznym, stratę poniesioną podczas jednego roku można rozliczać nie tylko na koniec kolejnych lat, ale również w okresach zaliczkowych tego kolejnego roku, w którym u podatnika wystąpił dochód.
Przykład
Podatnik w deklaracji PIT-36 złożonej z tytułu działalności gospodarczej 2023 r. wykazuje stratę podatkową. W czerwcu 2024 r. osiąga w tej działalności dochód – stratę rozliczyć może już w czerwcu obniżając dochód do ustalenia zaliczki.
Stratę rozliczać można z dochodem kolejnych okresów, gdy zostanie ona zadeklarowana w Pit rocznym. Straty hipotetycznej (niewykazanej) nie można odliczać od dochodu ustalonego w kolejnych okresach zaliczkowych.
Przykład
Podatnik ma 1 mln zł straty za 2023 r., nie złożył jeszcze jednak deklaracji podatkowej. W styczniu 2024 r. uzyskał dochód 3 mln zł, od którego ma zapłacić zaliczkę. Strata nie jest zadeklarowana, więc nie powinna być rozliczana w ramach zaliczki za styczeń 2024 r.
Na stratę nie wpływają w żaden sposób ulgi i odliczenia podatkowe, a zatem podatnik wypełniając deklarację PIT najpierw odlicza kwotę straty, a dopiero później – przysługujące mu ulgi i odliczenia.
Rozliczający ryczałt PIT -28 nie wykazują straty podatkowej, ponieważ podatek płacą od przychodu bez stosowania kosztów podatkowych. Mają jednak prawo odliczać stratę uzyskaną wcześniej – przed zmianą formy opodatkowania na ryczałtową. W ich przypadku obniża się przychód.
W przypadku, gdy ryczałtowiec korzysta z ulg podatkowych, najpierw odlicza stratę (jeśli chce z niej skorzystać) a dopiero potem – ulgi. Pamiętać należy, że nieodliczone ulgi co do zasady nie przechodzą na kolejne okresy. Jeśli zatem strata intensywnie obniży przychód do opodatkowania – ulgi mogą przepaść. Warto zatem przemyśleć rok, w którym odlicza się stratę.
Nie można odliczać straty z najmu na zasadach ogólnych – z przychodem opodatkowanym ryczałtem. Zasada rozliczania straty dotyczy wyłącznie ryczałtowców prowadzących działalność gospodarczą.
Wynik ujemny w działalności jednego z małżonków nie sumuje się z przychodem (wynikiem dodatnim) drugiego w celu ustalenia limitów przychodów dla skorzystania z ulgi na pierwsze dziecko.
Przykład
Mąż uzyskuje dochód z działalności gospodarczej opodatkowanej liniowo i stratę z najmu, a żona dochód z umowy o pracę. Podatnicy winni zsumować dochody z poszczególnych źródeł, a więc swój dochód ze stosunku pracy i dochód małżonka opodatkowany podatkiem liniowym. Natomiast poniesiona strata z najmu nie może mieć wpływu na wysokość dochodu. Intencją ustawodawcy była możliwość kompensowania osiągniętych dochodów, a nie dochodów i poniesionych strat na potrzeby ulgi prorodzinnej.
Przenieś swoje biuro rachunkowe na wyższy poziom z aplikacją fillup k24
Efektywnie komunikuj się z Klientami, sprawnie zarządzaj dokumentami księgowymi i eksportuj efekty pracy do programów księgowych. Dzięki fillup k24, Twoje biuro stanie się bardziej zorganizowane, a obsługa klientów jeszcze sprawniejsza.
Nie zwlekaj, zaproś klientów do współpracy już dziś »
Dochód przedsiębiorstwa w spadku osiągnięty w roku podatkowym może być obniżony, o wysokość straty poniesionej i nieodliczonej przez zmarłego przedsiębiorcę. W efekcie zarządca sukcesyjny ma prawo korzystać ze straty wykazanej przez zmarłą osobę. Okres rozliczenia takiej straty zależy od tego, jak dawno została ona ustalona w deklaracji PIT (innymi słowy przedsiębiorstwo w spadku przejmuje również okres pozostały do rozliczenia wykazanej już straty).
Słuchacz kursu to nie uczeń, od umowy należy zapłacić składki
Udział w kwalifikacyjnym kursie zawodowym nie daje statusu ucznia. Umowę zlecenie zawartą przez słuchacza kursu, który nie ukończył 26. roku życia należy więc oskładkować na ogólnych zasadach.
Spłata solidarnie zaciągniętego kredytu nie jest darowizną
Gdy kilku kredytobiorców zaciągnie solidarnie kredyt, spłaty rat dokonywanej przez jednego z nich nie można traktować jako darowizny na rzecz pozostałych kredytobiorców.
Po unieważnieniu kredytu należy zwrócić ulgę odsetkową
Po tym, gdy sąd unieważnił umowę kredytu hipotecznego, bank zwrócił klientom zapłacone przez nich odsetki. Ponieważ kredytobiorcy korzystali z ulgi odsetkowej, muszą ją teraz zwrócić.